غسل میت

ـ  بهتر است غسال (مرده‌شور) کسی باشد که میت وصیت کرده است. 

ـ بهتر است غسال از خویشاوندان نزدیک (محارم) باشد. 

ـ زنان زن را و مردان مرد را غسل می‌دهند، به استثناء همسران (زن و شوهر) که جایز است همدیگر را غسل دهند. 

ـ جایز است برای زن و مرد جنس مخالف خود، زیر هفت سال را غسل دهند. 

ـ سنت است که غسال قبل از غسل وضو بگیرد. 

ـ بهتر است که غسال در حین غسل دست‌کش در دست داسته باشد. 

مراحل غسل میت 

۱ـ بر شخص غسال واجب است که قبل از شروع غسل، نیت غسل میت را به جا ‌آورد. و سنت است در هنگام غسل عورت میت پوشیده شود حتی اگر غسال همجنس شخص میت باشد. 

۲ـ بلند کردن سر میت به طرف جلو و دست کشیدن بر روی شکم وی به نرمی تا اگر چیزی در بدن دارد  وی خارج شود. 

۳ـ طهارت عورت (فرج و مقعد بدون نگاه کردن و از زیر پارچه) و گرفتن وضو برای میت (بدون مزمزه و استنشاق، به دلیل جلوگیری از ورود آب به بدن، در عوض با پارچه‌ایی خیس دهان و بینی وی مسح داده می‌شود.) 

۴ـ شستن سر و صورت میت با آب و صابون. 

۵ـ ۶ـ شستن تمام بدن (سه بار) ابتدا طرف راست از جلو و عقب سپس طرف چپ. سنت است آخرین شستشو با کافور باشد. 

ـ سنت است که از آب ولرم برای غسل میت استفاده شود، مگر اینکه به علت وجود چرک یا خون بر بدن میت ـ برای برطرف کردن آن ـ  نیاز به استفاه از آب گرم باشد. 

ـ سنت است که سبیل و ناخن میت کوتاه شود. ( در صورتی که بیشتر از حد معمول بلند باشد.) 

ـ سنت است بعد از غسل، بدن میت خشک شود. 

ـ اگر بعد از غسل کامل، چیزی ازدهان، فرج یا مقعد میت خارج شود غسل باطل نمی‌شود، و تنها شستن دوباره آن محل کافیست. 

ـ اگر شخص محرم (کسی که در احرام حج می‌باشد) فوت کند برای شستن بدن وی نباید از کافور استفاده ‌شود. ـ شهید (در جهاد و میدان مبارزه) غسل داده نمی‌شود. 

ـ برای جنین بالاتر از ۴ ماه نامگذاری غسل و نماز لازم است. 

ـ اگر میت در جایی باشد که آب یافت نشود می‌توان برای وی تیمم نمود. 

ـ غسال نباید عیب و اسرار بدن میت را آشکار نماید. 

ملاحظه: 

در بسیاری از مواقع به عنوان عرفی غلط، خویشاوندان نزدک میت با توجیه عدم آگاهی از غسل، از اشخاص غسال و یا بیگانه استفاده می‌کنند یا کمک می‌گیرند، در حالیکه این کار امری پسندیده نیست و غسل میت همانند غسل شخص عادی است و تفاوت چندانی با هم ندارند و بهتر است خودشان به این امر مبادرت ورزند.